Kwam in storm, nacht, zomaar,
een reiziger en klopte. ‘Niet zou ik
hier zijn als het anders was,’ zei
zacht de ongelukkige, die welkom was,

welkom als de morgen. ‘Blijf
zolang u wilt,’ riepen wij, en wij
trokken hem aan zijn handen binnen,
waar het vuur niet langer vergeefs brandde.

De rook uit onze schoorsteen – de wind
ging liggen – was een majestueuze kolom
waarop de hemelen glimlachend rustten,
verheugd eindelijk zich te kunnen verlaten.